Puszysty ogon jest najbardziej typowa cechą lisa pospolitego, bliskiego krewniaka psa domowego. Ten nocny myśliwy żyje na równinach, ostatnio jednak coraz częściej pojawia się w miastach. Przez wieki ludzie polowali na lisy, strzelali do nich i łapali we wnyki, a jednak zwierzęta te wciąż licznie występują. Tajemnica ich sukcesu leży w zdolności przystosowania się do warunków każdego środowiska.

Lis pospolity jest znakomicie wyposażony do nocnych polowań. Jego oczy są specjalnie przystosowane do widzenia w ciemnościach. Za komórkami światłoczułymi znajduje się warstwa, która odbija światło i podwaja intensywność widzianego przez lisa obrazu. Znakomitą pomocą w poszukiwaniu łupu jest także słuch. Lis odbiera nawet tony niskiej częstotliwości, które wydaje mysz przechodząca w trawie lub pełzająca po ziemi dżdżownica. Lis łatwo przystosowuje się i zmienia swą dietę w zależności od środowiska, w którym żyje. Na brzegu morza penetruje gniazda mew, wysysa ich jaja i zjada pisklęta. W lasach poluje przede wszystkim na gryzonie i dzikie króliki. Nie gardzi też owadami. Istotną część pożywienia lisa stanowią dżdżownice, przede wszystkim dlatego, że występują w dużych ilościach.