Ludzie niewidomi bardzo często napotykają wiele trudności w codziennym życiu, związanych głównie z poruszaniem się po ulicach. Dla tych osób niezwykle cenną pomocą rehabilitacyjną jest posiadanie psa przewodnika, dzięki któremu tempo poruszania się w terenie jest znacznie szybsze i bardziej bezpieczne niż tradycyjne poruszanie się za pomocą białej laski. Poza tym, codzienne obcowanie z czworonożnym przyjacielem pozytywnie wpływa na psychikę osób niepełnosprawnych, co owocować może poprawieniem relacji z innymi ludźmi i ułatwieniem kontaktu z nimi.

Psem przewodnikiem nie może zostać każdy pies, ponieważ jest on wybierany i przygotowywany dla Polskiego Związku Niewidomych. Dobiera się go pod względem wielkości, a więc budowy fizycznej, a także takich cech psychicznych, jak opanowanie, mała pobudliwość płciowa, spokój oraz przyjazny stosunek do innych ludzi, a także wykazujące chęć uczenia się i nieufność wobec obcych. O psa przewodnika mogą ubiegać się osoby całkowicie niewidome, które ukończyły 16 lat, są sprawne fizycznie, mają dobrą orientację przestrzenną, lubią zwierzęta, a także mają odpowiednie warunki finansowe i mieszkaniowe do posiadania psa.